Efekt zysku-straty, czyli dlaczego bycie ZOŁZĄ się opłaca?

 

Krótka rozmowa dwóch koleżanek:

- "Nie lubię tej nowej."

- "Dlaczego?"

- "Bo ciągle się uśmiecha!"

Czasami bardzo pragniemy wywrzeć na kimś dobre wrażenie. Jesteśmy mili, serdeczni i wydaje nam się, że to wystarczy, by zyskać czyjąś sympatię. Paradoksalnie uzyskujemy jednak efekt odwrotny, o czym świadczy pogardliwe spojrzenie naszego rozmówcy. 

Będąc obiektem drwin - powodowanych źle rozumianą serdecznością - jesteśmy jednocześnie zdumieni jak opryskliwe i krytyczne wobec innych osoby, łatwo zyskują rzesze wiernych fanów i szerokie grono oddanych przyjaciół. Skąd ten fenomen? Czy okazywanie sympatii nie jest opłacalne?

Dlaczego wolimy tzw. ZOŁZY?

(a przynajmniej dlaczego bycie zołzą na początku znajomości okazuje się bardziej opłacalne???)

Zgodnie z efektem zysku-straty:

 tym bardziej lubimy daną osobę, im więcej wysiłku musieliśmy włożyć w zmianę jej pierwotnej opinii o nas.

 (tj. na początku znajomości nie miała o nas dobrego zdania, a teraz tak), 

 

tym mniej lubimy daną osobę, im więcej jej pierwotnej sympatii straciliśmy.

  (tj. początkowo nas lubiła, teraz natomiast nie) 

Warunki:

1. •Efekt zysku ujawnia się tylko wtedy, gdy zmiana dotyczy kwestii istotnych. 
2. Aby efekt zysku i straty mógł zadziałać, zmiana nastawienia musi zachodzić stopniowo tak, by nie budziło to naszych podejrzeń.

Wyjaśnienie: 

•Ludzie, którzy potrafią być krytyczni i zachowują wobec nas dystans wydają się bardziej inteligentni, kompetentni i przenikliwi w porównaniu z tymi, którzy dostrzegają w nas wyłącznie pozytywy i chętnie się zaprzyjaźniają. 

•Jeżeli lubi nas ktoś, kto:

- jest spostrzegawczy, 

- kto żyje i ocenia innych według rygorystycznych standardów, 

- kto nie odczuwa przymusu mówienia wszystkim miłych rzeczy, 

to czujemy się wartościowi i szczególnie docenieni.

Zdanie takiej osoby jest dla nas ważne, traktujemy ją z szacunkiem i oceniamy pozytywnie.





 

•